تا کی ....

چند تا هواپیما باید سقوط بکنه ؟

 

چند نفر باید تو زلزله و سیل کشته بشن ؟

 

چقدر باید شاهد مرگ عزیزان و آشناهامون تو تصادف رانندگی باشیم ؟

 

چند تا اتفاق اینجوری باید بیفته تا دولت فکری به حالِ این مردم بکنه !!؟؟

 

الان توی عراق جنگه و روزانه به سری عراقی فقط به خاطر حماقت خودشون کشته میشن ، ولی فکر نمی کنم تعداد کشته های یه روز جنگ عراق بیشتر از تعداد کشته های حوادث به قولِ خودشون غیر مترقبه یا حوادث رانندگی باشه .

 

غمگینم و عصبانی .....

 

متاسفانه بدی قضیه اینجاست که مردم ما دیگه به مرگ عزیزاشون تو اینجور حوادث عادت کردن .

 

هر روز منتظریم یه اتفاق ناگوار دیگه بیفته که اول بشینیم براش گریه کنیم یعد بگیم باید دنبال راه چاره بود که دیگه از این اتفاقا نیفته و دست آخر هم همه چیز فراموش می شه تا حادثه بعدی !

 

                                                                                                                                                                                       PAPAR

حادثه

بازم یه حادثه ، بازم یه خبر بد ، بازم یه ندونم کاری ، بازم ....

 

امروز ظهر بین ساعت 1:30 تا 2 یه هواپیمای نظامی باربری که مثه تمام چیزای دیگه تو این مملکت به جای بار ، مسافر حمل می کرده ، توی یه منطقه مسکونی حوالی میدان آذری تهران سقوط کرد .

 

ظاهرا این هواپیما حامل یه سری خبرنگار بوده که برای تهیه گزارش از یه مانور کوفتی راهی بندرعباس بودن تا از اونجا برن چابهار .

 

به گفته تلویزیون جمهوری اسلامی 94 نفر سرنشین هواپیما و 10 نفر از ساکنان محل تو این حادثه کشته شدن . نمی دونم می شه به این آمار استناد کرد یا نه ولی همین تعداد کشته هم کافیه برا اینکه آدم از هر چی مسؤل بی مسؤلییتِ حالش به هم بخوره .

 

خدایا چرا ما باید توی مملکتی زندگی کنیم که جون آدما واسه هیچکس ارزش نداره . به قوله کیانوش : " شما نمی دونی من چرا اینجا موندم ؟ "      

شغل جدید

چند شب پیش که طبق روال همیشه مشغول وب گردی ( ول گردی؟ ) بودم یه نفر برام پی ام داد که من می شناختمش ولی بعد از یه کم صحبت کردن فهمیدم یکی از بچهای سال بالایی که الان کلی برا خودش مهندس شده .

ما هر دو توی گروه دانشکده عضو هستیم و ایشون وقتی داشته چک میل می مرده دیده چراغ من روشنه و برام پی ام داده .

کلی با هم از این درو اون صحبت کردیم تا بحث به کار کردن رسید و ایشون ازم خواست اگه وقت آزاد دارم یه سری بهش بزنم . منم که یکی دو ماهی بود به خاطر یه سری مسایل دیگه دفتره خودمون نمی رفتم تو هوا چسبیدم .

خلاصه اینکه دیروز رفتم دفترشون و بعد از یه سری بحث و تبادل نظر کاملا معمارانه قرار شد باهاشون همکاری کنم و از هفته دیگه هم می رم سر کار .
یه کاره نظارت ساختمون که به تجربش خیلی نیاز داشتم . چون من بعد از دانشکده کاره طراحی معماری و طراحی شهری کرده بودم ولی تجربه کاره نظارت که یکی از بخشای مهم معماری هستش رو نداشتم . حالا اگه خدا بخواد این تجربه رو هم کسب می کنیم .
فقط برام دعا کنین از پسش بر بیام ...

 

                                                                                                                                                                     

سرمستی آغاز

سلام به همه دوستان

همین طور که از تعداد پستها معلومه * ما * نوشتن این وبلاگ رو تازه شروع کردیم . این که گفتم ما به این دلیله که من  و خانومی قراره اینجا با هم بنویسیم . یه هم کاری دو نفره !!

من خیلی وقت بود که وبلاگهای بقیه رو می خوندم . قبلا هم وب لاگ داشتم ولی اون به وبلاگ تخصصی معماری بود ، که خوب طبعاً مثه بقیه وبلاگای تخصصی دیگه خواننده زیادی نداشت .

آغاز این وبلاگ مقارنه با آغاز زندگی مشترک من و خانومی . راستش هنوز هیچکودوم نمی دونیم قراره اینجا راجع به چی بنویسیم ولی چیزی که هست اینه که ممکنه بعضی از پستهای این وبلاگ راجع به معماری ، عکاسی ، طراحی داخلی ، صنایع دستی و در کل هنر باشه ، ولی قطعا این وبلاگ تخصصی نیست . شاید بیشتر مربوط به اتفاقات روز مره ، احساست ، مشکلات و دغدغه های ما باشه .

توی این مسیر قطعا به کمکها و راهنمایی های دوستان عزیز نیاز مبرم داریم پس لطفا کامنت فراموش نشه .